Så går du inn langs den vesle tjønn.
Og hjarta fyllest av takk og bøn.
Legg møte fram for den Herre Krist,
Så vert det møte med Han forvisst.

Så er du framme ved Steinen då.
Og der eit skriftord du no kan sjå.
Lat ordet trengja inn i di sjel,
Då finn du kvild, og då vert du sæl.

I flokkar folket kjem langvegs frå,
Til sommarstemna dei no skal gå.
Og bjølleklangen frå beitefé
No ringjer inn, og me set oss ned.

Det vide utsyn frå Vikestøl
Så fagert er, du lyt sjå det sjølv.
Den gamle stølsbua enn her står,
Og elva nedanfor renn så klår.

Og skogen angar så helgefin,
Og kallar oss til si stilla inn.
No kan me sitja og kvila ut.
No eig me ikkje den minste sut.

Så lyder ordet og salmesong.
Så får me høyra det enn ein gong:
HAN er på fjellet med oss ilag,
Og vert forklåra for oss i dag.

Så vert det høgtid for kvar og ein
Som sit der stilt på ein ”benk” av stein.
Og Ordet skaper ”alt nytt” og så
Du kan med frimod til dalen gå.

Fred med dei gamle som gjekk her før
I deira fotefar her me trør.
No deira ”vandringsstav” er lagt ned.
Og desse trufaste saknar me.